15 - Myliłem się, to była tylko cisza przed burzą

Po chwili na ekranie pojawiły się 4 uśmiechnięte twarze naszych przyjaciół.
- Co tacy zamuleni? - spytał Louis.
- Party Hard! - wydarł się Zayn, po chwili tego pożałował, bo chwycił się za głowę.
- Sami byliście?  - spytał Louis.
- Nie, z ziomami z osiedla - powiedziałam - a co u was?

- Dobrze, tęsknie za tobą - powiedział Liam.
- Ja za tobą też - powiedziałam.
- Mówiłem do Zayna.
- Aww ja za tobą też - powiedział Zayn.
- Skończcie słodzić - skomentował Niall.
- Rzygam tęczą - westchnął Harry.
- Jeszcze 6 dni i wbijamy. Oj będzie się działo.
- Ogar Louis! - powiedziałam.
- Kiedy nam powiecie że jesteście razem?
- Niall! Co ty odwalasz? My nic nie wiemy! - powiedział Liam.
- Wy wiecie? - zdziwił się Louis.
- "Oczywiście że tak panie Tomlinson" - Zayn znów zaczął przedrzeźniać mój głos.
- Możesz przestać? - spytałam Zayna.
- Nie! Rozumiem że jesteś z Louisem, ale nie rozumiem czemu nam nie powiedziałaś, a w szczególności mi!
- Teraz będziesz miał do mnie pretensje? Tylko do mnie?
- Nie pretensje tylko żal, myślałem że jesteśmy blisko, myliłem się.
- Zayn, ale to nawet nie było tak, posłuchaj...
- Bądź sobie szczęśliwa z Louisem, nie obchodzi mnie to.
- Wy też macie do mnie jakieś pretensje, aluzje? - spytałam pozostałych.
- Ogarnij się dziewczyno! - wydarł się Harry.
- Nie odzywaj się tak do niej! - obronił mnie Louis.
- Ty nie lepszy! Doskonale o czymś wiedziałeś i mimo to postąpiłeś inaczej.
- Harry, o co chodzi? - spytał Liam.
- To nie jest teraz ważne. Louis zachował się jak dupek.
- Mam prawo mówić to co czuję i myślę - powiedział Louis.
- Pierdol się Louis! - syknął Harry.
- Wzajemnie Styles.
- Macie zamiar teraz to załatwiać? Poważnie? - spytał Liam.
- Nic ci do tego Payne - powiedział Liam.
- A właśnie że dużo, nie będą się kłócić bliscy dla mnie przyjaciele, po co to?
Nagle do pokoju weszła mama.
- Muszę pilnie wyjechać na jakiś czas. Obiecuję że nadrobimy ten czas, kocham was - powiedziała i nas przytuliła. - Emilie, dzwonił Tom i powiedział że masz być gotowa bo zaraz przyjdzie - i wyszła z pokoju.
- I co? Teraz nas zostawisz i polecisz do tego Toma? - spytał Louis.
- Z nim mogę przynajmniej pogadać, nie to co z wami. Nie chcę się z wami kłócić, ale jeżeli tak mają wyglądać nasze rozmowy to nie dzwońcie w ogóle, nie piszcie do mnie i się nie odzywajcie, a w szczególności ty Zayn. Przyjechałam do mamy, ale jeżeli nawet ona ma mnie w dupie to chociaż z przyjacielem się spotkam, żegnajcie.
Wzięłam czyste ciuchy i poszłam do łazienki. Stanęłam przed lustrem i wybuchnęłam płaczem. Mama mnie olewa, przyjaciele mają do mnie pretensje, chłopak nawet nie powiedział że mam zostać, a brat się wszystkiego czepia.

*Zayn*
- No ładnie, dawno nie widziałem jej takiej wkurzonej, przegięliśmy, a raczej ja przegiąłem - stwierdziłem.
- Zgadzam się z tobą - powiedział Liam.
- Zayn, ale ty zawsze mówiłeś że rozmowy z Tomem jej pomagały, że ma on na nią dobry wpływ - powiedział Niall.
- Niby tak, ale on tez potrafi ją wkurzyć.
- I co teraz? - spytał smutny Louis.
- Nie wiem, naprawdę nie wiem.
Usłyszałem jak Emilie wybuchnęła głośnym płaczem, a po chwili dźwięk tłuczonego szkła.
- Co to było? - spytał Niall.
- To z łazienki.
- Idź zobacz czy nic jej się nie stało - powiedział przestraszony Liam.
Wstałem od laptopa i podszedłem pod drzwi łazienki.
- Emilie, coś się stało? - spytałem, nikt się nie odezwał - Emilie? Wpuść mnie. - dalej nic.
Wyważyłem drzwi od łazienki, moim oczom ukazał się niecodzienny widok. Lustro było rozbite, z ręki Emilie lała się krew. Była cała zapłakana. Podszedłem do niej i ją przytuliłem z całych sił, nie zważałem na na krew, wiedziałem że tego potrzebuje. Później zająłem się jej ręką. O nic nie pytałem tylko odkaziłem i owinąłem bandażem. Ktoś zapukał do drzwi, to pewnie był Tom, Emilie ominęła mnie, zeszła na dół i wyszła z Tomem. Wróciłem do laptopa.
- Naprawdę nie wiem co mam robić. Rozbiła lustro, musieliśmy ją serio wkurwić. W ten sposób okazuje swoje emocje.
Nikt nic nie mówił, ciszę przerwał dźwięk mojego telefonu, sms był od Emilie.

"Nie czekaj na mnie, przenocuję u Toma. E "

- To od Emilie, nocuje u Toma, jest z nią naprawdę źle, pewnie potrzebuje długiej rozmowy. Kurwa, co ja narobiłem!

- Zayn, nie obwiniaj się. To nie twoja wina tylko nasz wspólna, ona przyjechała do waszej mamy, a ona wyjechała. Potrzebuje rodzica, a nie ma go. Ty jej nie zastąpisz ojca, ona go potrzebuje. - powiedział Liam. 

- Ale nikt go nie zna. Chcę jej pomóc... Przepraszam, ale nie chcę teraz rozmawiać, muszę sobie wszystko poukładać, przemyśleć... 

- Trzymaj się - powiedział Niall.

- Wy też- powiedziałem i się rozłączyłem.
Mama wyjechała, ojciec jest w jakiejś delegacji, Emilie u Toma. Naprawdę nie wiem co robić, myślałem że wszystko w porządku.Myliłem się, to była tylko cisza przed burzą. Mogłem pomyśleć zanim się odezwałem.

*Niall*
Bardzo tęskniłem za rodziną, ale nie pozwolę żeby Emilie cierpiała. Jak zwykle musiałem coś palnąć. Po zakończonej rozmowie spakowałem się, przeprosiłem i pożegnałem się z rodziną. Nie pozwolę żeby Emilie została sama, co prawda ma tam tego swojego Toma, ale chcę być przy niej, w końcu tak postępują przyjaciele. Okazało się że w porę przyjechałem na lotnisko. Zdążyłam na samolot, musiałem zapłacić więcej za bilet, ale czego się nie robi dla przyjaciół. Podróż minęła dosyć szybko. Wziąłem taksówkę i pojechałem pod dom tego całego Toma. Niepewnie zapukałem, po chwili przede mną stanął Tom we własnej osobie, był zmartwiony.
- Hej stary, jak dobrze że jesteś, ja naprawdę nie wiem jak jej pomóc, wchodź, jest u mnie w pokoju, ja zrobię herbatę.
Wszedłem na piętro i skierowałem się do pokoju Toma, niepewnie wszedłem. Siedziała skulona na łóżku.
- Emilie...
Gdy mnie zobaczyła natychmiast wstała i się do mnie przytuliła. Nic nie mówiłem, po prostu trzymałem ją w swoich objęciach. Płakała, wiedziałem to, dobrze że przyjechałem. Nie zostawię jej w takich momentach.
- Ci... Jestem tu, nie płacz. - usiedliśmy na łóżku, nic nie mówiliśmy. W sumie nawet nie wiem czemu jest w takim stanie, często się sprzeczaliśmy, ale przeważnie to olewała i się nie złościła.
- Niall, zależy ci na mnie chociaż trochę? Ale nie jak chłopakowi na dziewczynie tylko jak przyjacielowi na przyjaciółce...
- Oczywiście że tak, jak w ogóle mogłaś pomyśleć że nie? Jesteś dla mnie ważna, gdyby tak nie było to nie było by mnie tutaj teraz.
- Nikomu na mnie nie zależy, nawet własna matka mnie zostawiła, o ojcu nie wspomnę, myślałam że chociaż tata Zayna mnie polubi, myliłam się, ciężko jest być samym i liczyć tylko na siebie, wiesz?
- Nie jesteś sama, masz mnie, Zayna, Toma, chłopaków...
- Zayn się mnie o wszystko czepia, nawet tu nie przyszedł.... Dziękuję że ty tutaj jesteś.
Nic nie odpowiedziałem, po prostu ją przytuliłem, trzymałem ją tak jakiś czas w objęciach, po jakiejś godzinie zasnęła, po cichu wyszedłem z pokoju i poszedłem do kuchni gdzie siedział Tom.
- Zasnęła, ja zaraz przyjdę, muszę coś załatwić.
Wyszedłem od Toma i skierowałem się do domu Malika, wszedłem bez pukania, siedział w salonie, nic nie robił, po prostu siedział w ciemnym salonie, zapaliłem światło i usiadłem koło niego na kanapie.
- Nie wiem co mam zrobić, nie wiem o co się obraziła... -  szepnął.
- Zayn, ona czuje się nie kochana, czuje że nikomu na niej nie zależy. Nawet tobie... Powiedziała że chcę mieć kochającą matkę i chce żeby twój tata ją zaakceptował. Chłopaki też nie pokazują że im na niej zależy. Musimy zrobić coś żeby odczuła że nam na niej zależy, ona musi to zobaczyć.
- Wiem, ty przyjechałeś, a reszta? Wiedzą co się dzieje. Czemu do cholery ich tutaj nie ma? To Louis powinien tu teraz siedzieć i obmyślać plan, gdzie on kurwa jest!? - wrzasnął Malik, w sumie to miał rację, jest jej chłopakiem, powinien ruszyć dupę i przyjechać.
___________________________________________________________________

Tak jak obiecałam jest rozdział.

Mam nadzieję że ten rozdział spełnia wasze oczekiwania.

Jak myślicie, dodawać zdjęcia w rozdziałach tak jak powyżej?

Czy chłopaki pojawią się i pokażą Emilie że im na niej zależy 

czy ją oleją i zajmą się sobą?

Co wymyślą?

Czekam na wasze pomysły, domysły i propozycję.

Do następnego <3